Rekonstrukcja ścięgien zginaczy – przeszczep ścięgna i zastosowanie wyciągu dynamicznego Kleinerta
Uszkodzenie ścięgien zginaczy to problem, który może znacząco wpłynąć na funkcjonowanie ręki. Skuteczne leczenie tego rodzaju urazów wymaga nie tylko odpowiedniego sprzętu medycznego, ale również doświadczonego personelu medycznego. W niniejszym artykule przyjrzymy się szczegółowo postępowaniu w przypadkach uszkodzenia ścięgien zginaczy, ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania wyciągu dynamicznego Kleinerta, który jest kluczowym elementem rehabilitacji po przeszczepie ścięgien.
Postępowanie w przypadku uszkodzenia ścięgien zginaczy
W przypadku uszkodzenia ścięgien zginaczy rekomendowane jest wykonanie pierwotnego zespolenia po urazie tylko i wyłącznie w określonych wypadkach kiedy:
- rana jest cięta i nie jest poszarpana,
- nie ma ubytku ścięgna,
- nie ma uszkodzeń otaczających tkanek.
Istotne jest również to, aby ośrodek medyczny, w którym jest wykonywany zabieg, był wyposażony w sprzęt do chirurgii ręki, a osoba zaopatrująca miała doświadczenie w leczeniu rekonstrukcyjnym ścięgien zginaczy. Jeżeli powyższe warunki nie zostaną spełnione, Towarzystwo Chirurgii Ręki rekomenduje zaopatrzenie złamania i tkanek miękkich oraz rekonstrukcję pierwotną nerwu palcowego, a pozostawienie ścięgien zginaczy do późniejszej rekonstrukcji wtórnej. Po zagojeniu się ręki poddawanej zabiegowi istnieje możliwość przeszczepu ścięgna, o ile Pacjent posiada takie ścięgno w zapasie.
Zastosowanie wyciągu dynamicznego Kleinerta po przeszczepie ścięgna
Po przeszczepie ścięgna zginacza zwykle zakłada się Pacjentowi wyciąg Kleinerta, który pozwala na bierny ruch zgięcia bez napinania oraz aktywny ruch prostowania. Celem takiego postępowania jest uniknięcie zrostów pomiędzy ścięgnem i pochewką ścięgnistą a kanałem palcowym, hamujących zakres ruchu. Niestety dość często ręka w wyciągu Kleinerta ustawiana jest nieprawidłowo. Bardzo często znajduje się ona w pozycji wyprostnej w nadgarstku ze zgiętymi palcami. Prawidłowa pozycja to zgięcie w nadgarstku około 30 stopni i podparcie go grzbietową longetą oraz odpowiednie zgięcie w stawie śródręczno-palcowym i międzypaliczkowym. Dodatkowo moment zgięcia powinien być doprowadzony poprzez zastosowanie specjalnego bloczka, przez który przechodzi wyciąg tak, aby uzyskać pełne zgięcie albo niepełne, ale za to we wszystkich stawach. To pozwala rzeczywiście na uzyskanie dobrego rezultatu i uniknięcia zrostów w większości przypadków.
Konsekwencje nieprawidłowo założonego wyciągu Kleinerta
Nieprawidłowo założony wyciąg Kleinerta wiąże się najczęściej z koniecznością wtórnego zabiegu rekonstrukcyjnego, czyli zabiegu tenolizy – uwolnienia ze zrostów. Bardzo często zdarza się, że w wyniku nieprawidłowego działania wyciągu Kleinerta dochodzi do przykurczów w stawach, głównie w stawach bliższych międzypaliczkowych. Procedura prostowania przykurczonych stawów jest często trudna i kłopotliwa. Dlatego ważne jest, aby po założeniu wyciągu Kleinerta zawsze dokładnie sprawdzić, czy jego ustawienie jest prawidłowe, a w razie jakichkolwiek wątpliwości od razu dokonać odpowiedniej korekty.
