Rekonstrukcja ścięgien prostowników

Uszkodzenia ścięgien prostowników mogą przyczynić się do poważnych dysfunkcji w codziennym funkcjonowaniu. Leczenie chirurgiczne jest szansą na odzyskanie sprawności. Co warto wiedzieć na temat rekonstrukcji ścięgien prostowników? Wyjaśniamy.

Czym są ścięgna prostowników?

Prostowniki to ścięgna, biorące udział w ruchu ręki w nadgarstku i palców we wszystkich stawach. Dzielą się na te, które są poruszane przez mięśnie na przedramieniu oraz te, które są poruszane przez mięśnie wewnętrzne krótkie ręki. Wybór metody leczenia chirurgicznego prostowników zależy od tego, na jakim poziomie znajduje się uszkodzenie. Część urazów ścięgien wymaga szybkiej pierwotnej naprawy, a w innych przypadkach rekonstrukcję można wykonać w późniejszym terminie.

Rodzaje uszkodzeń prostowników

Prostowniki długie na nadgarstku, przedramieniu i w części bliższej palców ulegają najczęściej przecięciu przy pomocy narzędzi zewnętrznych, czyli w wyniku powstania ran. Szczególnym przypadkiem jest uszkodzenie prostowników jako skutek choroby lub złamania, podczas którego dochodzi do mechanicznego uszkodzenia bez przerwania ciągłości skóry. Przykładem jest przerwanie prostownika długiego kciuka i prostowników wskaziciela po złamaniu końca dalszego nieprawidłowo zagojonej kości promieniowej.

Drugą grupę uszkodzeń stanowią urazy obwodowej części prostowników. W tym przypadku najczęściej mamy do czynienia z mechanizmem oderwania przyczepu na skutek przyłożenia dużej siły na obwód palca lub ze złamaniem awulsyjnym, czyli z oderwaniem fragmentu kostnego razem z tym prostownikiem.

Leczenie chirurgiczne – metody rekonstrukcji ścięgien prostowników

Sposób rekonstrukcji i czas, w którym należy ją wykonać, zależą od tego, jaki jest charakter urazu. W przypadku zamkniętego uszkodzenia bez naruszenia ciągłości tkanki kostnej, w pierwszej kolejności odbywa się leczenie zachowawcze przy pomocy szyny Stacka, która unieruchamia staw dalszy palca, pozwalając na zgięcie w stawie bliższym palca i umożliwiając wytworzenie się blizny oraz samonaprawienie. Jeżeli po pewnym okresie nie następuje powrót funkcji prostowania albo prostowanie paliczka dalszego odbywa się z dużym deficytem ruchu (powyżej 15°), chirurg może rozważyć wtórne leczenie rekonstrukcyjne.

W przypadku złamania awulsyjnego, gdy został oderwany fragment kostny, leczenie chirurgiczne powinno odbyć się w okresie okołourazowym, co nie znaczy, że musi być wykonane natychmiast – można je odroczyć nawet do 10 dni. Polega ono na repozycji, czyli nastawieniu złamania i przymocowaniu oderwanego fragmentu kostnego. Jeżeli doszło do rozkawałkowania fragmentu kostnego, chirurg usuwa go i przymocowuje koniec ścięgna do kości, np. przy pomocy kotwicy, która wnika w kość i pozwala na „doszycie” pasm końca dalszego prostownika do kości.

W przypadku urazu z przecięcia na wysokości środkowego lub bliższego paliczka zabieg rekonstrukcji wykonywany jest doraźnie. W takiej sytuacji zakłada się, że w miejscu uszkodzenia wytworzy się blizna i dojdzie do pierwotnego naprawienia ścięgna. Natomiast w przypadku utrwalonych uszkodzeń, zwłaszcza tak zwanego pasma centralnego rozcięgna grzbietowego, leczenie jest trudne i obarczone dużą liczbą niepowodzeń.

W grupie uszkodzeń ścięgien, które są zaopatrywane przez mięśnie na przedramieniu, raczej rzadko wykonuje się rekonstrukcję pierwotną. W większości przypadków pacjenci trafiają zbyt późno, uszkodzenie jest zbyt rozległe albo zmiany związane z urazem są na tyle duże, że postępowanie jest odraczane i wykonywane w terminie późniejszym, jako wtórna rekonstrukcja. Używa się w tym celu przeszczepów lub transferów (przenoszenia jednych ścięgien na drugie), żeby uzyskać sprawny wyprost palców nadgarstka i wspomóc w ten sposób chwyt ręki, umożliwiający zaciśnięcie i otwarcie pięści.

Więcej na temat rekonstrukcji ścięgien prostowników dowiesz się od naszych specjalistów – zapraszamy do kontaktu: https://www.modelmed.pl/kontakt/