Palcozrosty

Najczęstszą wadą wrodzona ręki, poprawniej zwaną wadą rozwojową jest palcozrost. Wada ta polega na niewykształceniu się w życiu płodowym pokrycia skórnego dosiebnej części palców, wobec czego palce mają wspólne pokrycie dłoniowe i grzbietowe i są połączone. Palcozrost dotyczy zwykle palców serdecznego i długiego – ale może też dotyczyć wszystkich palców oraz kciuka. Ze względu na zapewnienie jak najlepszej funkcji reki palce należy rozdzielić, stwarzając możliwości prawidłowego wzrostu palców i rozwoju sprawności. Optymalny wiek do rozdzielenia palcozrostu to lata od 3 do 6. Jeżeli wada jest bardziej złożona i wymaga leczenia wieloetapowego, leczenie rozpoczyna się wcześniej. Jeżeli wada jest prosta to operacja w wieku późniejszym (5 – 6 lat) daje lepsze wyniki estetyczne. Decyzje o czasie wykonania operacji powinni podjąć rodzice po dogłębnej analizie wspólnie ze specjalistą leczącym dziecko.

Szczególne przypadki (trudne) to palcozrosty z towarzyszącym niedorozwojem kości, ubytkami długości i połączeniem części kostnych kilku palców. Leczenie takich przypadków wymaga bardzo precyzyjnego zaprogramowania zabiegów chirurgicznych z uwzględnieniem czasu także na możliwe powikłania.

Pacjenci w wieku 10-16 lat (zoperowani we wczesnym dzieciństwie) powinni być poddani kontroli  wyników leczenia uwzględniającej zarówno sprawność jak i estetykę dłoni. W niektórych ośrodkach chirurgicznych proponowane są zabiegi rozdzielenia palcozrostu w wieku niemowlęcym, poniżej 2 roku życia. Wyniki tak wczesnego leczenia zwykle pozostawiają wiele do życzenia w zakresie estetyki – podjecie tak wczesnego leczenia naszym zdaniem nie jest uzasadnione.

Współczesny poziom znieczulenia pacjentów i techniki operacyjnej pozwala na leczenie palcozrostów w trybie chirurgii jednodniowej lub krótkotrwałej (dwu lub trzydniowej) hospitalizacji.