Inne wady
Powszechną, niewielką wadą rąk jest przykurcz palców. Może on powstać w życiu płodowym w okresie noworodkowym, wczesnoniemowlęcym a nierzadko jest zauważany przez Rodziców dopiero w 2 – 3 roku życia dziecka. Najczęściej przykurcz dotyczy kciuka, który ustawia się w pozycji zgięcia 30-45 stopni w stawie międzypaliczkowym. Wada ta wiąże się z zaciśnięciem ścięgna zginacza kciuka. Niewielka operacja, która można wykonać zarówno w wieku niemowlęcym jak i później, przywraca całkowita sprawność kciuka. Wada ta bardzo często występuje obustronnie.
Znacznie poważniejszym problemem są przykurcze palców II – V, które mogą być spowodowane zaburzeniem budowy stawów miedzypaliczkowych bliższych. Nie we wszystkich przypadkach wskazane jest leczenie operacyjne a nawet jeśli jest wykonywane nie zawsze przynosi spodziewany rezultat.
Inna grupa wad wrodzonych to naczyniaki krwionośne lub limfatyczne. Większość zmian to rozległe malformacje (zaburzenia budowy żył polegające na ich poszerzaniu, tworzeniu nieprawidłowych zbiorników krwi) w obrębie ręki (także i stóp). leczenie zmian naczyniowych ma charakter skojarzony. Może być to leczenie farkmakologiczne (propranolol) , okluzyjne (zamykanie naczyń chemiczne bądź termiczne) i wreszcie chirurgiczne polegające na etapowym usuwaniu zmian. Celem leczenia jest ograniczenie możliwości tworzenia podskórnych naczyniaków grożących krwawieniem w przypadku zranienia oraz usprawnienie funkcji kończyn.
Najcięższą wadą wrodzoną kończyn jest brak ręki lub przedramienia. Leczenie polega na przygotowaniu pacjenta i jego rodziny do stawienia czoła wadzie a jednocześnie przygotowaniu pacjenta do używania w przyszłości protezy elektronicznej sterowanej. W takich przypadkach niezbędna jest pomoc psychologiczna, a od strony technicznej wykonywanie już dla małych dzieci lekkich protez mechanicznych pozwalających im przyzwyczaić się do zaprotezowania.